S Jean Pied de Port-Pamplona 18 juli

Uit Jean Pied de Port vertrokken we voor de etappe door de Pyreneeen over de Roelandpas. 27 km. klimmen. We vinden het wel spannend. Maar zoals geadviseerd: we nemen de tijd. Bij Arneguy steken we de grens over en zijn dus in Spanje! Eerst lees je dat in boeken en nu sta je er dan echt. Een belevenis. Arneguy begon met een steil stuk klimmen, later gevolgd door haarspeldbochten. En na 27 km. bereikten we de Ibanetapas, (1057 meter hoog). Dit is niet vanzelf gegaan. Het was zeker geen gemakkelijke tocht. Hat was zwaaaaaar. De zon scheen met volle kracht (33 graden in de schaduw) en het was lang steil. We hebben er echt de tijd voor moeten nemen. Veel rusten en heel veel drinken. Water was een eerste levensbehoefte. Bij een beek met heerlijk koel water heeft Ernst zijn bandana nat gemaakt en gedronken uit de beek. Het water was verrukkelijk koel. Heerlijk zo'n moment. Al is het heel zwaar, de natuur is indrukwekkend. Hoge rotsen, verkoeling van de bomen, echt prachtig. Toen we aan de kant wat zaten te eten werd door afdalende fietsers gevraagd : " He guys everything o.k.?" En dat gebeurde een paar keer. Ook weer mooi. Omzien naar elkaar. Bovenaan de Ibanetapas staat een kapel en een monument. Aangekomen in Roncevalles neergestreken op een terrasje voor een hele grote koude cola. En een stempel gehaald bij het pelgrimsgites. Daar moesten we o.a. invullen of we een religieuze reden hadden om te fietsen. Dat is voor ons o.a. het geval. Ook moest de datum ingevuld. Ernst zei: "Ik ben de tijd kwijt". "Dat is goed", zei die mevrouw. Intussen was het behoorlijk laat geworden. Snel door naar Pamplona waar we om kwart voor 10 's avonds aankwamen. Douchen, eten en slapen.
Vaya con Dios!