Villafraca del Bierzo-Triacastela 30 juli

Blijf op de hoogte en volg Ernst en Wilma

30 Juli 2016 | Spanje, Tríacastela

Als we vroeg vertrekken is het nog heerlijk koel. Het advies om aan deze ruim 30 km. lange klim naar Cebreiro uitgerust te beginnen, hebben we opgevolgd. Deze rit wordt, wat betreft de zwaarte, vergeleken met de Roelandspas. We verlaten het stadje via de brug over de rio Burbia. De weg door de smalle kloof werd vroeger al gebruikt door de Romeinen, veel pelgrims, en nu ook fietspelgrims. De route volgt de oorspronkelijke weg door de dorpen, zo ook door Pereje en Trabedelo. We genieten ontzettend, de omgeving is prachtig, de bossen ruiken heerlijk kruidig. In woorden niet uit te drukken hoe heerlijk. Je moet er zijn om dat te ervaren. In de bergen kom je heel lang niets tegen en dan opeens staan er drie, vier huisjes. Ze zijn echt bewoond. Bijzonder. Intussen wordt de klim langzaamaan steeds steiler, we moeten er hard voor werken. Maar het gaat best goed. En we hebben van te voren bedacht waar we een café con leche gaan drinken. Dat helpt. We krijgen weer uitzicht op weiden met hier en daar een bosje. Overigens, autoverkeer heeft hier geen last van steile hellingen. Die passeren op hoge viaducten. Op de Cebreiro aangekomen bezoeken we het dorpje. Het ligt op de hoogste bergkam tussen Leon en Gallicia. Het dorp is een van de oudste toevluchtoorden voor pelgrims en bestond al in de 9e eeuw. De bouwstijl van de huizen is Keltisch. Bij het kerkje komen we een grote groep Belgische fietsers tegen en een Nederlands echtpaar wat we al eerder gesproken hadden. En ook weer veel wandelaars. Het blijft bijzonder dat je allemaal aan dezelfde tocht bezig bent, ieder met zijn eigen intentie en elkaar aldoor groetend. Hierna nog een paar km. klimmen en dan weer 12 km. dalen. Wie verzint zoiets. Tijdens de afdaling mag je niet harder dan 40 km. in de bochten. Daar houden wij ons aan, ook Ernst. We rijden Triacastela binnen en vinden snel het gastvrije albergue.
Als alles goed gaat komen we dinsdag in Santiago aan. Een groet aan Leiden Zuidwest en allen die de camino zo met ons mee beleven.
Vaya con Dios

30 Juli 2016 - 20:12

Marianne Koot:

Hoi Ernst en Wilma, wat zijn jullie al ver en gelukkig gaat het goed! Geweldig hoor, we vinden het super knap van jullie. Wat moet het een enorme belevenis voor jullie zijn... We leven dagelijks met jullie mee. Nog mooie laatste dagen toegewenst en een veilige aankomst in Santiago.
liefs van Leo en Marianne

31 Juli 2016 - 16:22

Gwenn Prang:

Ha Wilma en Ernst, over twee dagen al in Santiago! Wat een ontroerend moment zal dat zijn. Het wordt straks afkicken. Wat zullen jullie de geuren en stiltes missen, lijkt me zo. Hopelijk hebben jullie veel foto's genomen om na te kunnen genieten.

Vanmorgen hebben we in de Scheppingskerk in Leiderdorp lied 423 gezongen, het lied dat jullie meekregen als zegen op jullie pelgrimstocht vanuit Leiden Zuid-West: Vaya co Dios en á Dieu! Natuurlijk ging ik in gedachten terug naar dat moment.
Hele fijne dagen en een behouden aankomst in Santiago en in Leiden!
Liefs en groetjes van ons, Bert en Gwenn